روز‌های در هم

نه. مهاجرت یک عالمه چیز‌های خوب دارد. اصلا دور شدن لازم است. اصلا همیشه نمی‌شود ور دل‌ خاطره‌ها نشست. همه‌اش هم نمی‌‌خواهم غر بزنم از مهاجرت. چس ناله هم ندارد وقتی‌ خودت انتخاب می‌‌کنی‌. تبعید که نیست. تازه هنوز هم خودم را مهاجر نمی‌‌دانم از بس که هر روز "برگشتن" از خواب بیدارم می‌کند. اما می‌‌خواستم بگویم مهاجرت که می‌‌کنی‌ نه تنها فرش اتاق نشیمن ات می‌‌پوسد، که روابط ات، که خاطرات ات، خودت، شادی‌ها یت‌‌، سر زندگی‌ ات...مالِ من که اینطور بوده است. حکم نمی‌‌دهم. ولی‌ مهاجرت درد دارد.